Eros zoekt naar een lang vervlogen tijd,
op een middeleeuws bal
Hij neemt me mee als gast
naar het kleurrijk sneeuwpaleis
Ik kan niet anders dan geuren proeven
van de dichtgeplakte mensenzee
uitgelicht door sterrenpuntjes
afgeleid door een slechte wals
Eros blijft een ogenblik staan
En negeert me niet langer
Twee paar ogen vastgelijmd
schitteren als gloeiend staal
Hij wordt een engel en tovert me tot fee
naar zijn wereld, wat hij wil, wil ik,
Samen dansen in het maanlicht
Voor het eerst zijn er vonken in het sneeuwpaleis
Reacties
Reacties zijn gesloten.